Yavuz Sultan Selim şiirleri, çoğunlukla Farsça olarak yazılmıştır. Farsça'yı en iyi kullanan Osmanlı Devleti'nin padişahlarından olan Yavuz, çok güzel Farsça Divan hazırlamıştır. Bunun yanında Arapça şiirleri de bulunmaktadır. Türkçe şiirler yazdığı hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır. İyi bir eğitim almış olan 1. Selim, sanatçı kişiliği ile dikkat çekmektedir. Divan edebiyatında 'Selimi' mahlasını kullanarak şiirler yazmıştır. 8 yıl süren saltanatı süresince önemli zaferlere imza atmış olan 1. Selim, dönemin şairlerine esin kaynağı olmuştur. Ortaya çıkan eserler Selimnameler adıyla yazılmıştır. Onun seferleri destansı bir dille anlatılmıştır. Saltanatı sırasında dedesi Fatih Sultan Mehmet'in izinden giderek, İstanbul'u kültür merkezi yapma gayretleri göstermiştir. Seferleri sırasında Kahire ve Tebriz'i aldığında orada bulunan sanatçıları, alimleri İstanbul'a getirmiştir.

Döneminde Zembilli Ali Efendi, Tacizade Cafer Çelebi, İbni Kemal, Müeyyedzade Abdurrahman Çelebi bilim ve sanat hayatının dikkat çeken sanatçılarıdır. Kendi de şiire düşkün olduğundan, Anadolu'da şairlerin yetişmesinde katkısı olmuştur. 1. Selim'in divanında yazmış olduğu Farsça şiirler, Ali Nihat Tarlan tarafından Türkçe'ye çevrilmiştir. Döneminde kendisinin Farsça şiirler yazması, Şah İsmail ve Memluk sultanı Kansu Gavri'nin daha çok Türkçe şiirler yazmış olması dikkat çekmektedir. Günümüze az sayıda ulaşmış olan, Selimi mahlasıyla yazılmış Türkçe şiirin kendisine ait olup olmadığı hakkında şüpheler bulunmaktadır. Şiirleri kendisinden sonra gelen birçok şaire esin kaynağı olmuştur.

Yavuz Sultan Selimin aşağıdaki yazdığı şiir, soldan sağa ve yukarıdan aşağıya bölünmüş kelimelerle okunduğu zaman, anlam bütünlüğü bozulmaz. Bu olay şiir alanında ilk ve tek örnektir. 1. Selim'in bu şiiri Şah İsmail için yazdığı rivayet olunur.

Sanma şahım/ herkesi sen,/ sadıkhane/ yar olur.

Herkesi sen/ dostum sandın,/ belki ol/ ağyar olur.

Sadıkhane/ belki ol/ alemde,/ dildar olur.

Yar olur,/ ağyar olur,/ dildar olur,/ serdar olur.